ಕಲ್ಪನೆಗಳೊಂದಿಗೆ..,,

ನೀರವ ಮೌನವೋ ಈ ಜಗ ಬರಿದಾಗಿ ಕವಿಯಿತೋ ಕಾರ್ಮೋಡ.. ಬತ್ತಿದ ಬಾನಲಿ ಹನಿಯ ಉಗಮ ಭೂ ಕಾವಿನ ಆವಿಯಲಿ ಖಗ ಮೃಗ ಜಲ-ಚರ ಬದುಕಿನ ಓಟದಿ ಉದರ ಧಗೆಯಲ್ಲೀ.. ಮನುಜನ ವಾಸವೋ ನೆತ್ತರು ಬರಿದಾಗಿ ಸುಡು ನೆತ್ತಿಯ ನೆರಳಲ್ಲಿ ನಗುವೋ ಅಳುವೋ ಹೊತ್ತಿದ ದಾಹದಿ ಕರುಳಿಗೆ ಸಾಂತ್ವಾನ.. ಈ ಜನ-ಮನದಲಿ ವಿಧಿಯ ನೆರಳಲಿ, ಬಾಳು ನರಕವು ಭೂ ತಾಯಿಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ.

ಮಾಸಿದ ನಗೆಯು ಕಣ್ಣಿನಾಳದ ಕಡು ಕಲ್ಲಿನಡಿಯಲ್ಲಿ ಬತ್ತಿದ ಜಲತೀರದ ಮರಳ ಧಗೆಯಲ್ಲಿ ಉರಿದುರಿದು ಕೆಂಪಾಗಿ ಇಳಿ ಸಂಜೆಯ ತಿಳಿ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಮೋಡ ಎಬ್ಬಿಸಿತು ಮುಖ ಚಂದಿರದಲ್ಲಿ...